مفهوم پورت و آشنایی با انواع اصلی پورت شبکه 🌐

پورت شبکه چیست؟

پورت شبکه چیست ؟ پورت یک نقطه پایانی ارتباطی در شبکه است. این اجازه می دهد تا برنامه ها و سرویس های مختلف به یک شبکه یا سیستم کامپیوتری متصل شوند.

هنگامی که رایانه ها از طریق یک شبکه ارتباط برقرار می کنند، به راهی برای شناسایی برنامه یا سرویس خاصی که ارتباط برای آن در نظر گرفته شده است نیاز دارند. این جایی است که پورت ها وارد می شوند – آنها به عنوان دریچه ای عمل می کنند که ترافیک ورودی و خروجی شبکه از آن عبور می کند.

چند نکته کلیدی که باید در مورد پورت ها بدانید:

• یک پورت با یک آدرس IP مرتبط است تا یک سوکت شبکه کامل را تشکیل دهد. این اجازه می دهد تا ترافیک به مقصد صحیح هدایت شود.
• پورت ها با اعداد صحیح بدون علامت 16 بیتی، از 0 تا 65535 شناسایی می شوند.
• پورت های خاصی استاندارد شده و برای برنامه ها و پروتکل های معروف مانند HTTP (80)، FTP (21)، SSH (22) و غیره رزرو شده اند. اما بسیاری از آنها برای استفاده عمومی در دسترس هستند.
• پورت ها به یک آدرس IP اجازه می دهند تا چندین سرویس و برنامه را به طور همزمان میزبانی کند.
• آنها امکان مالتی پلکس و مالتیپلکس کردن آسان ترافیک شبکه را فراهم می کنند.
• دسته های رایج عبارتند از: پورت های شناخته شده (0-1023)، پورت های ثبت شده (1024-49151)، پورت های پویا/خصوصی (49152-65535).

بنابراین به طور خلاصه، یک پورت مانند یک درگاه مجازی عمل می‌کند که به هدایت ترافیک ورودی و خروجی شبکه به برنامه، سرویس یا فرآیند صحیح در رایانه کمک می‌کند. درک پورت ها کلید مدیریت موثر شبکه و سیستم است.

توضیح بهتری برای پورت شبکه چیست ؟

پورت شبکه چیست ؟ پورت شبکه یک نقطه پایانی منطقی در شبکه است که برای شناسایی یک فرآیند یا سرویس خاص استفاده می شود. این اجازه می دهد تا برنامه ها و سرویس های مختلف در حال اجرا بر روی رایانه های موجود در یک شبکه با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.

برخی از جنبه های کلیدی پورت های شبکه:

• آنها چندین برنامه تحت شبکه را قادر می سازند تا به طور همزمان به یک رابط فیزیکی شبکه دسترسی داشته باشند.
• به هر برنامه مبتنی بر TCP و UDP یک شماره پورت منحصر به فرد اختصاص داده می شود. این اجازه می دهد تا ترافیک به درستی به فرآیند هدف تحویل داده شود.
• برنامه های معروف دارای تخصیص شماره پورت استاندارد هستند، مانند HTTP در 80 و FTP در 21. اما پورت ها نیز می توانند به صورت پویا تخصیص داده شوند.
• شماره پورت‌های زیر 1024 به عنوان پورت‌های شناخته شده/سیستم در نظر گرفته می‌شوند و برای باز کردن در سیستم‌های مبتنی بر یونیکس به امتیازات ریشه نیاز دارند.
• همراه با یک آدرس IP، یک شماره پورت یک سوکت را تشکیل می دهد، که اجازه می دهد ترافیک به سمت سرویس مقصد صحیح هدایت شود.
• انواع رایج پورت های شبکه شامل پورت های فیزیکی، منطقی، مجازی و UDP یا TCP می باشد.
• فایروال ها با محدود کردن دسترسی به پورت های خاص، جریان ترافیک را تنظیم می کنند.
• اسکن پورت به شناسایی پورت های باز روی یک میزبان راه دور و سرویس های در حال اجرا بر روی آنها کمک می کند.
• مدیریت موثر پورت ها و اتصالات برای امنیت و عملکرد بسیار مهم است.

بنابراین در اصل، یک پورت شبکه نقطه پایانی در یک کامپیوتر شبکه است که به برنامه‌ها امکان دسترسی به کانال‌های ارتباطی شبکه را می‌دهد. شماره پورت هر سرویس یا فرآیند متمایز را برای تحویل دقیق ترافیک مشخص می کند. درک پورت های شبکه برای پیکربندی سیستم ها، مدیریت کارآمد شبکه ها و اجرای بهترین شیوه های امنیتی حیاتی است.

شماره پورت شبکه چیست ؟

شماره پورت یک عدد صحیح بدون علامت 16 بیتی است که ارتباط شبکه را با یک برنامه نرم افزاری خاص یا سرویسی که روی یک سیستم کامپیوتری اجرا می شود را شناسایی و امکان پذیر می کند.

برخی از حقایق کلیدی در مورد شماره پورت:

• اعداد پورت ها از 0 تا 65535 متغیر است که به صورت نظری حداکثر 65536 پورت مجزا در هر آدرس IP را امکان پذیر می کند.
• آنها مالتیپلکس کردن ترافیک شبکه را فعال می کنند – بسته های داده را به برنامه مقصد صحیح هدایت می کنند.
• پورت های معروف مانند HTTP (80)، FTP (21)، SSH (22) و غیره دارای تخصیص شماره استاندارد هستند.
• پورت های 0 تا 1023 به عنوان پورت های شناخته شده/سیستم در نظر گرفته می شوند.
• پورت های ثبت شده از 1024 تا 49151 به صورت رسمی پس از درخواست برای خدمات خاص اختصاص داده می شوند.
• پورت های پویا یا خصوصی از 49152 تا 65535 برای استفاده عمومی زودگذر در دسترس هستند.
• شماره پورت به همراه یک آدرس IP شامل یک سوکت شبکه برای اهداف ارتباطی است.
• دسته بندی شماره پورت های رایج شامل پورت های فیزیکی، منطقی، مجازی، TCP و UDP می باشد.
• همه شماره‌های پورت برای نقشه‌برداری مداوم در سیستم‌ها تضمین نمی‌شوند.
• دسترسی به پورت های با شماره کم ممتاز اغلب به مجوزهای بالا نیاز دارد.
• فایروال ها، روترها و سایر دستگاه های شبکه ترافیک را بر اساس شماره پورت فیلتر می کنند.

بنابراین به طور خلاصه، شماره پورت یک شناسه آدرس 16 بیتی ضروری است که امکان جداسازی سرویس‌های شبکه، پروتکل‌ها و ارتباطات را به برنامه مقصد صحیح می‌دهد. درک نقش و قراردادهای مربوط به شماره پورت ها برای پیکربندی و مدیریت موثر سیستم های شبکه ای کلیدی است.

انواع پورت های شبکه چیست ؟

انواع مختلفی از پورت های شبکه وجود دارد که ارتباط از طریق شبکه های کامپیوتری را تسهیل می کنند. برخی از موارد رایج عبارتند از:

پورت های فیزیکی

اینها کانکتورهای فیزیکی مانند اترنت، USB، RJ45 و غیره در تجهیزات شبکه هستند که اتصالات کابل فیزیکی را فعال می کنند. مثال های رایج:

• پورت اترنت – از طریق کابل کشی مسی جفت تابیده به شبکه اترنت LAN متصل می شود. برای شبکه های سیمی استفاده می شود.
• پورت RJ45 – نوع رابط برای شبکه های اترنت با استفاده از کابل های CAT5/CAT6. دسترسی فیزیکی به شبکه را فراهم می کند.
• پورت USB – اتصال وسایل جانبی مانند چاپگر، دوربین و غیره را با استفاده از کابل USB فعال می کند.
• پورت فیبر – برای انتقال داده های نوری با سرعت بسیار بالا به شبکه های فیبر نوری متصل می شود.
• پورت سریال/COM – دستگاه ها را از طریق ارتباط سریال از طریق کابل های RS232، RS422، RS485 متصل می کند.
• پورت Thunderbolt– با استفاده از پروتکل Thunderbolt سرعت بسیار بالایی را بین دستگاه ها انتقال می دهد.

پورت های منطقی

اینها نقاط پایانی منطقی مبتنی بر نرم افزار هستند که توسط پروتکل های انتقال مانند TCP و UDP برای ارتباط استفاده می شوند:

• پورت های TCP – نقطه پایانی برای ارتباط از طریق پروتکل TCP را شناسایی می کند. سرویس های رایج شماره پورت های استاندارد TCP را تعیین کرده اند.
• پورت های UDP – نقطه پایانی برای ارتباط از طریق پروتکل UDP را شناسایی می کند. بسیاری از سرویس های رایج مانند DNS از پورت های UDP استفاده می کنند.
• پورت های گوش دادن – به پورت های باز اطلاق می شود که اتصالات ورودی را روی یک میزبان گوش می دهند و می پذیرند.
• پورت های زودگذر – پورت های موقت کوتاه مدت که توسط اتصالات سمت کلاینت توسط پشته TCP/IP استفاده می شود.

پورت های مجازی

اینها رابط های مجازی هستند که یک پورت فیزیکی را پارتیشن بندی می کنند. آنها به عنوان پورت های متمایز عمل می کنند:

• LAN مجازی (VLAN) – به طور منطقی شبکه های محلی را بر روی زیرساخت های فیزیکی رایج تقسیم بندی و جداسازی کنید.
• SAN مجازی (VSANs) – منطقا SAN ها را از هم جدا کنید. پارچه های متمایز را روی شبکه کانال فیبر مشترک ایجاد کنید.
• کانال های پورت مجازی (vPC) – چندین پیوند فیزیکی اترنت را در یک پیوند مجازی برای افزایش پهنای باند جمع آوری کنید.
• LAN قابل توسعه مجازی (VXLAN) – بخش های LAN را از طریق شبکه های TCP/IP گسترش دهید. ایجاد شبکه های منطقی را فعال کنید.

بنابراین به طور خلاصه، پورت های شبکه را می توان به پورت های فیزیکی، پورت های منطقی و پورت های مجازی دسته بندی کرد. هر یک هدف مشخصی را در برقراری ارتباط از طریق شبکه بین دستگاه ها و برنامه ها انجام می دهد.

لیست انواع پورت شبکه

تعداد پورت های مجازی در شبکه

پورت های مجازی یکی از مهم ترین مفاهیم در شبکه های مدرن هستند که تنظیمات شبکه انعطاف پذیر را امکان پذیر می کنند. با ایجاد پورت های مجازی یا منطقی در بالای زیرساخت فیزیکی زیربنایی، می توان شبکه های قوی با چابکی عملیاتی ساخت.

چند نکته کلیدی در مورد تعداد پورت های مجازی در شبکه ها:

• تعداد دقیق پورت های مجازی در هر شبکه متفاوت است و به الزامات پیاده سازی بستگی دارد. شبکه های بزرگ می توانند صدها یا هزاران پورت مجازی داشته باشند.
• هایپروایزرها و نرم افزارهای مجازی سازی شبکه امکان ایجاد پورت ها و شبکه های مجازی را در صورت نیاز می دهند. این امکان پیکربندی بر اساس تقاضا را بدون محدودیت درگاه فیزیکی فراهم می کند.
• VLAN ها در صورت نیاز، سوئیچ ها/پورت های فیزیکی را به چندین LAN مجازی مجزا تقسیم می کنند. یک سوئیچ ممکن است 20 پورت فیزیکی داشته باشد اما 100 عدد VLAN فعال باشد.
• SAN های مجازی مانند Cisco VSAN پارچه های SAN مجزا در صورت نیاز برای مدیریت بهتر ایجاد می کنند. پورت های کانال فیبر فیزیکی به VSAN ها نگاشت می شوند.
• تجمیع پیوند، چندین پیوند را در یک پیوند انبوه مجازی برای پهنای باند ترکیبی بالاتر ترکیب می کند. محدودیت های پورت فیزیکی برطرف شده است.
• هر هایپروایزر ماشین مجازی دارای کارت رابط شبکه مجازی (NIC) با پورت های مجازی قابل تنظیم است. راه اندازی شبکه انعطاف پذیر را فعال می کند.
• شبکه کانتینری همچنین از پورت های مجازی استفاده می کند تا هر نمونه کانتینری روی یک میزبان را قادر می سازد تا پشته شبکه مجازی و رابط های خود را داشته باشد.
• SDN و راه حل های مجازی سازی شبکه مانند VMware NSX از سوئیچینگ مجازی برای تغییر رفتار شبکه در نرم افزار استفاده می کنند.

بنابراین در اصل، پورت های مجازی به جداسازی قابلیت های شبکه از محدودیت های سخت افزاری فیزیکی کمک می کنند. مهندسان شبکه می‌توانند با استفاده از این شبکه‌ها را معمار و مقیاس‌بندی کنند و به پیکربندی‌های درخواستی و استفاده کارآمد از منابع اجازه دهند.

کدام پورت ها خطرناک هستند و چگونه باید از آنها مراقبت کنیم؟

برخی از پورت های شبکه اگر باز یا بدون نظارت باقی بمانند، به دلیل ماهیت و آسیب پذیری های مرتبط، می توانند خطرات امنیتی ایجاد کنند. مدیران باید از این موارد آگاه باشند و اقدامات احتیاطی را انجام دهند. برخی از پورت های بالقوه خطرناک عبارتند از:

پورت شبکه چیست Telnet (TCP 23)

• پروتکل ورود از راه دور رمزگذاری نشده. ترافیک به صورت متن ساده ارسال می‌شود که امکان استشمام آسان اعتبارنامه‌ها را فراهم می‌کند. باید اجتناب کرد.
• در صورت عدم نیاز، پورت را ببندید یا به جای آن از اتصالات SSH ایمن استفاده کنید. رمزگذاری را فعال کنید

FTP (TCP 20, 21)

• ترافیک احراز هویت از جمله رمزهای عبور را در متن ساده ارسال می کند.
• امروز باید به نفع پروتکل های امن SFTP یا FTPS اجتناب شود.
• اجازه دسترسی ناشناس FTP را ندهید.

SNMP (UDP 161,162)

• پیش فرض SNMP v1/2c امنیت ضعیفی دارد. در برابر حملات آسیب پذیر است.
• از آخرین نسخه SNMP نسخه 3 با رمزگذاری برای افزایش امنیت استفاده کنید. در صورت امکان از SNMP روی TLS استفاده کنید.
• دسترسی SNMP را فقط به شبکه های مدیریت قابل اعتماد محدود کنید.

SMTP (TCP 25)

• استفاده نادرست از هرزنامه می تواند زیرساخت ایمیل را بیش از حد بارگذاری کند.
• احراز هویت SMTP را فعال کنید. دسترسی به سرورهای ایمیل مجاز را محدود کنید.

NetBIOS (TCP 139، UDP 137-138)

• سرویس های قدیمی ویندوز مانند SMB. مستعد حملات
• در صورت عدم نیاز، غیرفعال کنید. در معرض شبکه های غیرقابل اعتماد قرار نگیرید.

RDP (TCP 3389)

• از پروتکل دسکتاپ راه دور می توان برای دسترسی به رابط کاربری گرافیکی سوء استفاده کرد.
• فقط در شبکه های مدیریت قابل اعتماد فعال شود. از VPN ها برای اجازه دسترسی از راه دور استفاده کنید. به طور فعال نظارت کنید.

MSSQL (TCP 1433)

• حملات می توانند محتویات پایگاه داده را در صورت عدم وصله نشان دهند.
• فقط دسترسی به سرورهای برنامه قابل اعتماد را محدود کنید. از VPN برای دسترسی خارجی استفاده کنید.

به طور خلاصه، محدود کردن دسترسی به پورت های پرخطر بالا، فعال کردن رمزگذاری، استفاده از پروتکل های امن و نظارت فعال بر الگوهای ترافیک می تواند به مدیریت تهدیدها کمک کند. هدف بستن یا محدود کردن قرار گرفتن در معرض درگاه‌های خطرناک، استفاده محدود از احراز هویت و ACL، وصله/سخت نگه‌داشتن سیستم‌ها، و استفاده از فناوری‌هایی مانند VPN و DMZ برای کنترل‌های دسترسی باشد.

بنابراین در اصل، درک صحیح رفتار پورت شبکه، آسیب‌پذیری‌ها و بهترین شیوه‌های امنیتی برای مدیران برای ارزیابی ریسک‌ها و اجرای پیشگیرانه حفاظت‌های مناسب ضروری است. این امر به بهبود وضعیت کلی امنیت شبکه به صورت مداوم کمک می کند.

نتیجه

در نتیجه، پورت ها نقش اساسی در تمام اشکال شبکه های کامپیوتری و زیرساخت ایفا می کنند. آنها به عنوان نقاط پایانی ضروری عمل می کنند که برنامه های کاربردی، سرویس ها و پروتکل های شبکه را قادر به برقراری ارتباط می کنند. درک دسته های مختلف پورت ها به همراه قراردادهای مربوط به شماره پورت ها برای پیکربندی موثر شبکه کلیدی است. پورت های مجازی انعطاف بیشتری را ارائه می دهند. در حالی که برخی از پورت ها در صورت عدم مدیریت صحیح، خطرات امنیتی ایجاد می کنند، پیروی از بهترین شیوه های امنیت سایبری می تواند تهدیدات را کاهش دهد. به طور کلی، پورت های شبکه پایه و اساس هدایت ترافیک و امکان اتصال در هر محیط شبکه را تشکیل می دهند. درک قوی پورت ها و ایمن سازی آنها برای هر کسی که با مدیریت شبکه، معماری و امنیت کار می کند ضروری است.

سوالات متداول

1. هدف اصلی پورت شبکه چیست ؟

یک پورت شبکه به عنوان یک نقطه پایانی دیجیتال عمل می کند که ارتباط بین برنامه های کاربردی نرم افزاری یا دستگاه های مختلف در یک شبکه کامپیوتری را تسهیل می کند.

2. شماره پورت ها چگونه تخصیص داده می شوند و چه چیزی را نشان می دهند؟

شماره پورت ها برای تمایز بین سرویس ها یا برنامه های مختلف اختصاص داده می شوند. آنها از 0 تا 65535 متغیر هستند و بر اساس استفاده از آنها به پورت های شناخته شده، ثبت شده و پویا دسته بندی می شوند.

3. چه چیزی پورت های TCP را از پورت های UDP متمایز می کند؟

پورت های TCP (پروتکل کنترل انتقال) انتقال داده های قابل اطمینان و منظم را تضمین می کند، مناسب برای برنامه هایی که نیاز به دقت دارند. از طرف دیگر، پورت‌های UDP (پروتکل دیتاگرام کاربر) سرعت را در اولویت قرار می‌دهند و معمولاً برای سرویس‌های بلادرنگ استفاده می‌شوند.

4. پورت های مجازی چگونه به معماری شبکه کمک می کنند؟

پورت های مجازی با فعال کردن بخش بندی منطقی شبکه های فیزیکی از طریق فناوری هایی مانند VLAN، نقش حیاتی در شبکه های مدرن ایفا می کنند. آنها همچنین انعطاف پذیری را در محیط های مجازی افزایش می دهند.

5. چگونه می توانم امنیت پورت های شبکه را افزایش دهم؟

برای افزایش امنیت پورت، فایروال‌ها را طوری پیکربندی کنید که فقط ترافیک ضروری را مجاز کنند، اسکن‌های پورت را به طور منظم انجام دهید، برای محافظت بیشتر، از آسیب‌پذیری‌های احتمالی مرتبط با پورت‌های خاص مطلع شوید، وصله‌ها را به‌سرعت اعمال کنید.