تاریخچه استفاده از کابل کواکسیال در شبکه های اترنت اولیه

مقدمه

کابل های کواکسیال اولین نوع کابل مورد استفاده در شبکه های اترنت بودند. آنها برای اولین بار در اوایل دهه 1980 با استاندارد 10BASE5، همچنین به عنوان ThickNet معرفی شدند. ThickNet یک کابل ضخیم و غیر قابل انعطاف بود که نصب و نگهداری آن دشوار بود. با این حال، همچنین بسیار بادوام بود و می‌توانست از کابل‌های طولانی تا 500 متر پشتیبانی کند.

در اواسط دهه 1980، نوع جدیدی از کابل کواکسیال به نام 10BASE2 که با نام ThinNet نیز شناخته می شود، معرفی شد. ThinNet بسیار نازک تر و انعطاف پذیرتر از ThickNet بود و نصب و نگهداری آن را آسان تر می کرد. با این حال، حداکثر طول کابل کوتاه‌تر 185 متری داشت.

کابل های کواکسیال تا اوایل دهه 1990، زمانی که کابل های جفت تابیده محبوبیت پیدا کردند، نوع غالب کابل مورد استفاده در شبکه های اترنت باقی ماندند. کابل‌های جفت پیچ‌خورده ارزان‌تر و آسان‌تر از کابل‌های کواکسیال نصب می‌شدند و می‌توانستند از همان نرخ داده پشتیبانی کنند.

در این مقاله به بررسی تاریخچه استفاده از کابل های کواکسیال در شبکه های اترنت اولیه می پردازیم. با ما همراه باشید و جایگزین آن را آشنا شوید.

انواع کابل کواکسیال در شبکه های اترنت اولیه

دو نوع اصلی از کابل های کواکسیال وجود دارد که در شبکه های اترنت استفاده می شود:

ThickNet (10BASE5): ThickNet یک کابل ضخیم و غیر قابل انعطاف است که نصب و نگهداری آن دشوار است. با این حال، همچنین بسیار بادوام است و می تواند کابل های طولانی تا 500 متر را پشتیبانی کند. ThickNet دیگر در شبکه های اترنت مدرن استفاده نمی شود.
ThinNet (10BASE2): ThinNet یک کابل بسیار نازک تر و انعطاف پذیرتر از ThickNet است که نصب و نگهداری آن را آسان تر می کند. با این حال، حداکثر طول کابل کوتاه تر آن 185 متر است. ThinNet همچنین دیگر در شبکه های اترنت مدرن استفاده نمی شود.

مزایا و معایب کابل کواکسیال در شبکه های اترنت اولیه

مزایای:

بادوام: کابل های کواکسیال بسیار بادوام هستند و می توانند سایش و پارگی زیادی را تحمل کنند.
از کابل‌های طولانی پشتیبانی می‌کند: کابل‌های کواکسیال می‌توانند کابل‌های طولانی را پشتیبانی کنند و برای شبکه‌های بزرگ ایده‌آل هستند.
نسبتاً ارزان: کابل های کواکسیال نسبتاً ارزان هستند، به خصوص در مقایسه با کابل های فیبر نوری.

معایب:

نصب و نگهداری دشوار است: نصب و نگهداری کابل های کواکسیال به خصوص ThickNet ممکن است دشوار باشد.
مستعد تداخل: کابل های کواکسیال مستعد تداخل سایر وسایل الکترونیکی مانند چراغ های فلورسنت و موتورها هستند.
پهنای باند محدود: کابل‌های کواکسیال در مقایسه با کابل‌های جفت تابیده و کابل‌های فیبر نوری، پهنای باند محدودی دارند.

چرا کابل های کواکسیال دیگر به طور گسترده در شبکه های اترنت استفاده نمی شوند

کابل های کواکسیال دیگر در شبکه های اترنت به دلایل مختلفی استفاده نمی شوند:

نصب و نگهداری دشوار است: نصب و نگهداری کابل های کواکسیال به خصوص ThickNet ممکن است دشوار باشد.
مستعد تداخل: کابل های کواکسیال مستعد تداخل سایر وسایل الکترونیکی مانند چراغ های فلورسنت و موتورها هستند.
پهنای باند محدود: کابل‌های کواکسیال در مقایسه با کابل‌های جفت تابیده و کابل‌های فیبر نوری، پهنای باند محدودی دارند.
ظهور کابل‌های جفت تابیده: کابل‌های جفت به هم تابیده ارزان‌تر و راحت‌تر از کابل‌های کواکسیال نصب می‌شوند و می‌توانند از نرخ داده یکسانی پشتیبانی کنند.
ظهور کابل های فیبر نوری: کابل های فیبر نوری پهنای باند بسیار بالاتری نسبت به کابل های کواکسیال دارند و در برابر تداخل مصون هستند.

نتیجه گیری

کابل های کواکسیال اولین نوع کابل مورد استفاده در شبکه های اترنت بودند. آنها به طور گسترده در دهه 1980 و اوایل دهه 1990 مورد استفاده قرار گرفتند، اما از آن زمان با کابل های جفت تابیده و کابل های فیبر نوری جایگزین شده اند. کابل های کواکسیال هنوز در برخی کاربردهای تخصصی مانند تلویزیون کابلی و تلویزیون ماهواره ای استفاده می شوند، اما دیگر به طور گسترده در شبکه های اترنت استفاده نمی شوند.

آینده کابل های کواکسیال

بعید است کابل های کواکسیال در آینده به شبکه های اترنت بازگردند. کابل‌های جفت تابیده و کابل‌های فیبر نوری مزایای زیادی نسبت به کابل‌های کواکسیال دارند، از جمله هزینه کمتر، نصب آسان‌تر و پهنای باند بالاتر.

با این حال، کابل های کواکسیال ممکن است هنوز نقشی در برخی کاربردهای تخصصی داشته باشند. به عنوان مثال، کابل های کواکسیال هنوز در تلویزیون کابلی و شبکه های تلویزیونی ماهواره ای استفاده می شوند. علاوه بر این، کابل‌های کواکسیال گاهی اوقات در کاربردهای صنعتی مورد استفاده قرار می‌گیرند، جایی که برای تحمل شرایط محیطی سخت مورد نیاز هستند.

توصیه های

اگر در حال طراحی یک شبکه اترنت جدید هستید، استفاده از کابل های کواکسیال توصیه نمی شود. کابل‌های جفت تابیده و کابل‌های فیبر نوری مزایای زیادی نسبت به کابل‌های کواکسیال دارند، از جمله هزینه کمتر، نصب آسان‌تر و پهنای باند بالاتر.

اگر یک شبکه اترنت موجود دارید که از کابل‌های کواکسیال استفاده می‌کند، باید به کابل‌های جفت تابیده یا کابل‌های فیبر نوری ارتقا دهید. این کار باعث بهبود عملکرد و قابلیت اطمینان شبکه شما می شود.

سوالات متداول

1: چه نوع کابل های کواکسیال در شبکه های اترنت استفاده می شود؟

دو نوع اصلی از کابل های کواکسیال وجود دارد که در شبکه های اترنت استفاده می شود:

ThickNet (10BASE5): ThickNet یک کابل ضخیم و غیر قابل انعطاف است که نصب و نگهداری آن دشوار است. با این حال، همچنین بسیار بادوام است و می تواند کابل های طولانی تا 500 متر را پشتیبانی کند. ThickNet دیگر در شبکه های اترنت مدرن استفاده نمی شود.
ThinNet (10BASE2): ThinNet یک کابل بسیار نازک تر و انعطاف پذیرتر از ThickNet است که نصب و نگهداری آن را آسان تر می کند. با این حال، حداکثر طول کابل کوتاه تر آن 185 متر است. ThinNet همچنین دیگر در شبکه های اترنت مدرن استفاده نمی شود.

2: مزایا و معایب کابل های کواکسیال برای شبکه های اترنت چیست؟

مزایای:

بادوام: کابل های کواکسیال بسیار بادوام هستند و می توانند سایش و پارگی زیادی را تحمل کنند.
از کابل‌های طولانی پشتیبانی می‌کند: کابل‌های کواکسیال می‌توانند کابل‌های طولانی را پشتیبانی کنند و برای شبکه‌های بزرگ ایده‌آل هستند.
نسبتاً ارزان: کابل های کواکسیال نسبتاً ارزان هستند، به خصوص در مقایسه با کابل های فیبر نوری.
معایب:

نصب و نگهداری دشوار است: نصب و نگهداری کابل های کواکسیال به خصوص ThickNet ممکن است دشوار باشد.
مستعد تداخل: کابل های کواکسیال مستعد تداخل سایر وسایل الکترونیکی مانند چراغ های فلورسنت و موتورها هستند.
پهنای باند محدود: کابل‌های کواکسیال در مقایسه با کابل‌های جفت تابیده و کابل‌های فیبر نوری، پهنای باند محدودی دارند.

3: چرا کابل های کواکسیال دیگر به طور گسترده در شبکه های اترنت استفاده نمی شوند؟

کابل های کواکسیال دیگر در شبکه های اترنت به دلایل مختلفی استفاده نمی شوند:

نصب و نگهداری دشوار است: نصب و نگهداری کابل های کواکسیال به خصوص ThickNet ممکن است دشوار باشد.
مستعد تداخل: کابل های کواکسیال مستعد تداخل سایر وسایل الکترونیکی مانند چراغ های فلورسنت و موتورها هستند.
پهنای باند محدود: کابل‌های کواکسیال در مقایسه با کابل‌های جفت تابیده و کابل‌های فیبر نوری، پهنای باند محدودی دارند.
ظهور کابل‌های جفت تابیده: کابل‌های جفت به هم تابیده ارزان‌تر و راحت‌تر از کابل‌های کواکسیال نصب می‌شوند و می‌توانند از نرخ داده یکسانی پشتیبانی کنند.
ظهور کابل های فیبر نوری: کابل های فیبر نوری پهنای باند بسیار بالاتری نسبت به کابل های کواکسیال دارند و در برابر تداخل مصون هستند.

4: آینده کابل های کواکسیال چیست؟

بعید است کابل های کواکسیال در آینده به شبکه های اترنت بازگردند. کابل‌های جفت تابیده و کابل‌های فیبر نوری مزایای زیادی نسبت به کابل‌های کواکسیال دارند، از جمله هزینه کمتر، نصب آسان‌تر و پهنای باند بالاتر.

با این حال، کابل های کواکسیال ممکن است هنوز نقشی در برخی کاربردهای تخصصی داشته باشند. به عنوان مثال، کابل های کواکسیال هنوز در تلویزیون کابلی و شبکه های تلویزیونی ماهواره ای استفاده می شوند. علاوه بر این، کابل‌های کواکسیال گاهی اوقات در کاربردهای صنعتی مورد استفاده قرار می‌گیرند، جایی که برای تحمل شرایط محیطی سخت مورد نیاز هستند.

5: اگر شبکه اترنت من از کابل های کواکسیال استفاده می کند، چه کاری باید انجام دهم؟

اگر شبکه اترنت شما از کابل های کواکسیال استفاده می کند، باید به کابل های جفت تابیده یا کابل های فیبر نوری ارتقا دهید. این کار باعث بهبود عملکرد و قابلیت اطمینان شبکه شما می شود.